مطالعه و بررسی تاثیر اثر درصد آرماتور (ρ) و ابعاد دهانه پلان ساختمان بر روی رفتار سازه های بتنی با دیوار برشی بازشودار در برابر خرابی پیشرونده تحت تحلیل اجزای محدود FEM

یکی از چالش‌هایی که امروزه ساختمان‌ها را تهدید می‌کند بحث خرابی پیشرونده در اثر زلزله انفجار و آتش سوزی می‌باشد. در اکثر رویدادهای لرزه‌ای و انفجاری، بیشتر تلفات جانی و مالی به واسطه انهدام ساختمان‌ها در قیاس با هر اثر مستقیم دیگری صورت پذیرفته است؛ بنابراین اطمینان از پایداری و عدم انهدام ساختمان در درجه اول حائز اهمیت بوده که مستلزم افزایش قابل ملاحظه شکل‌پذیری ساختمان است. با این وجود، در صورت وجود مشخصه‌های نامطلوب خاص، حتی ساختمان‌های شکل‌پذیری که به درستی طراحی شده‌اند نیز دچارخسارات گسترده می‌شوند. از این رو، لازم است که اصول طراحی مقاوم در برابر زلزله و انفجار در سه سطح مختلف اشکال سازه‌ای، پلان ساختمانی و شکل‌پذیری برای کلیه ساختمان ها خصوصاً ساختمان‌های دولتی اعم از ادارات، مدارس و بیمارستان‌ها وساختمان‌های عمومی اعم از مراکز فروش، بانک‌ها و ... در نظر گرفته شود. این پدیده می‌تواند برای سازه‌های طراحی شده بر‌اساس آیین‌نامه‌های جاری حین رخداد زلزله‌های شدید مشکلاتی را به وجود آورد و حتی منجر به ویرانی کل سازه گردد. به عبارت دیگر هرگونه ضعف در طراحی و یا اجرای اجزاء سازهای ممکن است باعث به وجود آمدن پدیده خرابی پیشرونده در سازه‌ها حین بارگذاری انفجار یا زلزله گردد. دیوارهای برشی دارای بازشو در ساختمان‌های بتنی به دلیل محدودیت‌های معماری طراحی می‌‌گردند. این دیوارها مقاومت کمتری نسبت به دیوار برشی معمولی دارند ولی باعث افزایش شکل‌پذیری سازه می‌گردند. هرچند طراحی اینگونه دیوارها بر اساس مقررات و آیین نامه‌های معتبر صورت می‌گیرد لیکن بررسی خرابی پیش‌رونده در آنها لحاظ نمی‌گردد و در مواردی که سازه در برابرخرابی پیش‌رونده مقاومت لازم را ندارد نیاز به مقاوم سازی الزامی می باشد. موضوع خرابی پیش‌رونده در سازه‌های بتنی دارای دیوار برشی بازشو دار، که اساس تحقیق حاضر را تشکیل داده به بررسی تاثیر درصد آرماتور (ρ) بر روی خرابی پیش رونده می‌پردازد، پیش از این پژوهش، محققان اثر پارامتری درصد آرماتور (ρ) را بر روی خرابی پیش رونده تا بحال مورد بررسی قرار نداده اند، با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش به بررسی اثر تاثیر پارامتریکی تغییر درصد آرماتور (ρ) بر روی رفتار سازه‌های بتنی تحت خرابی پیش‌رونده پرداخته شد. در انتهای این پژوهش نتایج نشان داد که اثر افزایش درصد آرماتور (ρ) در سازه‌های بتن‌آرمه تحت یک بار انفجاری و خرابی پیش‌رونده ایجاد شده باعث بهبود عملکرد رفتاری سازه خواهد شد.